Dobrovoljno davalaštvo (DDK) je jedini način za obezbeđivanje kontinuirane zalihe ovog jedinstvenog leka. Stoga je neophodno motivisati i informisati stanovištvo o pozitivnim efektima donatorstva krvi, a u cilju da se regrutuju novi i zadržavanja postojećih DDK. Cilj ovog rada bio je ispitivanje načina informisanosti, motiva i prepreka za dobrovoljno davanje krvi, kao i razloga za ponovno davalaštvo. Ispitivanje je obuhvatilo 65 DDK koji su popunjavali upitnik u Službi za transfuziju krvi KBC Zemun- Beograd. Pitanja su se odnosila na strukturne podatke (pol, starosna dob, obrazovanje), znanje i informisanost o davalaštvu, kao i na motaviciju i prepreke u vezi budućeg dobrovoljnog davanja krvi. Statistička obrada je obuhvatila standardne metode deskriptivne statistike kao i grafičke prikaze. Dobijeni rezultati su pokazali da je većina ispitanika za dobrovoljno davanje krvi saznalo od porodice i prijatelja (40.6%). Namensko davanje krvi je u većini slučajeva (33.8%) bio prvi kontakt sa davalaštvom. Čak 66.5% DDK se tokom procedure davanja krvi oseća odlično, međutim 7.7% kao prepreku u davanju krvi bira ubod igle. Njih 73.9% se odlučilo da će nastaviti redovno da daruje krv, a kao glavni razlog su uglavnom navodili altruizam (33.8%). Među onima koji bi krv darovali možda povremeno (26.1%), glavni motiv je bio slučaj da krv zatreba nekome iz bliskog okruženja (12.3%). Na osnovnu ispitivanja, može se reći da je u našoj lokalnoj zajednici dobrovoljno davalaštvo krvi zasnovano na altruizmu. Ipak, u cilju okupljanja većeg broja potencijalnih DDK i zarad zadržavanja postojećih, neophodna je stalna motivacija i promocija davalaštva kao jedinstvne karike zdravstvenog sistema u koje je uključeno celokupno stanovništvo.

This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.