Thyroid nodules are among the most common thyroid diseases, with higher female gender prevalence. The crucial clinician’s diagnostic dilemma is to distinguish benign and malignant thyroid nodules. Benign nodules are far more common than malignant, while papillary thyroid carcinoma predominates among malignant nodules. There is no unique and completely accurate diagnostic test, method, or even biomarker that would indicate with great certainty the malignant nature of thyroid nodules. Most thyroid tumors developed due to changes in genes, where protein products regulate mitogen activated protein kinase/ extracellular signal-regulated kinases and protein kinase B/ phosphoinositide 3-kinase signaling pathways that stimulate proliferation and inhibit apoptosis of cells. Today, we know a certain number of point mutations and chromosome rearrangements present in malignant tumors, but their diagnostic usage is not significant yet. Phospholipids, free fatty acids, and nitric oxide are essential for the thyroid gland function. Thus, deranged levels of such parameters in serum and thyroid aspiration biopsy washout could have a prognostic impact on malignant thyroid diagnostics.

Hyponatremia is an electrolyte disorder frequently encountered in clinical practice. The first step in the diagnostic evaluation of hyponatremia is the volume assessment (clinical estimation of hypo/hypervolemia presence). In the cases of euvolemic hyponatremia, followed by decreased plasma osmolality (<275mOsm/kg) with urine osmolality >100mOsm/kg, urine sodium >30mmol/L along with normal intake of salt and water, preserved pituitary, adrenal, thyroid, adrenal function as well as no recent use of diuretics, syndrome of inappropriate diuresis (SIAD) is diagnosed. In symptomatic, especially acute hyponatremia, careful and gradual substitution by 3 (10) % sodium-chloride infusion is advised with liquid intake restriction, the administration of demeclocycline, urea, or vaptans, as well as causal treatment of SIAD. SIAD is often transient and etiologically clear. In this paper, we present two cases with idiopathic, chronic SIAD with poor outcomes. During the diagnostic follow-up, the cause of SIAD was not found. The autopsy finding was also adverse. In most cases, euvolemic hyponatremia in patients with chronic, idiopathic SIAD is an ominous sign.

Stafilokokni toksični šok sindrom (STŠS) se obično javlja kod novorođenčadi i dece, ali se povremeno može javiti i kod odraslih. U tom slučaju, obično ukazuje na disfunkciju imunog sistema. Prikazan je slučaj kritično-obolelog odraslog muškarca sa STŠS i simptomima i znacima životno-ugrožavajuće sistemske infekcije (hemodinamska nestabilnost, akutna insuficijencija bubrega, konfuzija). Nakon završenog lečenja (anti-stafilokoni antibiotici, hemodijaliza, vazopresori, suportivna i simptomatska terapija), postignuta je potpuna remisija kod obolelog. Pravovremena dijagnostika i adekvatan tretman je glavno uporište u lečenju STŠS kod odraslih.

This article presents a case of patient with acute and complicated dyslipidaemic pancreatitis, managed by team, consisted of the endocrinologists, gastroenterologists and transfusiologists. Dyslipidaemia, predominantly type IV, is a common cause of acute pancreatitis in young patients, especially in the cases of poor compliance (irregular taking of recommended fibrates and failure to comply with the dietary regime). The treatment of acute pancreatitis, regardless of the aetiology, is due to the severity of the condition, the complexity of the treatment, and the monitoring of patients, in the Intensive Care Units. In cases where dyslipidaemia is the cause of acute pancreatitis, in the context of acute care, a therapeutic plasma exchange is often performed. It rapidly and significantly corrects lipid levels, primarily triglycerides. Therapeutic plasma exchange requires the activity of transfusiology team, which are often unavailable in smaller hospitals.

Za postavljanje dijagnoze sepse, najpouzdanije je određivanje PSP u kombinaciji sa drugim markerima sistemske infekcije. Pojedinačno merenje je često bez značaja, tako da je kontinuirano merenje u vremenu, sa trendovima pada ili porasta nivoa markera sistemske infekcije, daleko informativnije. Nivo PSP značajno zavisi od GFR. Kod obolelih od ABI, PSP je solidan pokazatelj sistemske infekcije do težih i prologiranih stadijuma ABI. Kod obolelih od HBI, tumačenje vrednosti PSP je veoma spekulativno, te postoji potreba za definisanjem novihcut-off vrednosti za PSP kod ovih bolesnika. Kod oblelih pod tretmanom HD, pokazan je različit klirens PSP sa različitim dijaliznim membranama. Svakako, nivo PSP se po HD vraća na pređašnji nivo, koji je inače povišen.

Za postavljanje dijagnoze sepse, najpouzdanije je određivanje PSP u kombinaciji sa drugim markerima sistemske infekcije. Pojedinačno merenje je često bez značaja, tako da je kontinuirano merenje u vremenu, sa trendovima pada ili porasta nivoa markera sistemske infekcije, daleko informativnije. Nivo PSP značajno zavisi od GFR. Kod obolelih od ABI, PSP je solidan pokazatelj sistemske infekcije do težih i prologiranih stadijuma ABI. Kod obolelih od HBI, tumačenje vrednosti PSP je veoma spekulativno, te postoji potreba za definisanjem novihcut-off vrednosti za PSP kod ovih bolesnika. Kod oblelih pod tretmanom HD, pokazan je različit klirens PSP sa različitim dijaliznim membranama. Svakako, nivo PSP se po HD vraća na pređašnji nivo, koji je inače povišen.

U okviru ovog rada prikazan je slučaj bolesnika sa komplikovanim akutnim dislipidemijskim pankreatitisom u čijem je zbrinjavanju učestvovao tim, koji su činili endokrinolozi, gastroenterolozi i transfuziolozi. Dislipidemija, prevashodno tip IV dislipidemije, predstavlja čest uzrok nastanka akutnog pankreatitisa u populaciji mladih ljudi, posebno u slučajevima nezadovoljavajuće komplijanse (neredovno uzimanje preporučenih fibrata i nepridržavanje higijensko-dijetetskog režima). Tretman akutnog pankreatitisa se nezavisno od etiologije, zbog težine stanja, kompleksnosti lečenja i monitoringa bolesnika, sprovodi u Jedinicama intenzivnog lečenja. U slučajevima kada je dislipidemija uzrok akutnog pankreatitisa, često se u sklopu akutnog zbrinjavanja sprovodi i terapijska izmena plazme, kojom se brzo i značajno koriguju nivoi lipida, prevashodno triglicerida. Terapijska izmena plazme zahteva aktivnost transfuzioloških ekipa, koje su u manjim centrima, često nedostupne.

Za postavljanje dijagnoze sepse, najpouzdanije je određivanje PSP u kombinaciji sa drugim markerima sistemske infekcije. Pojedinačno merenje je često bez značaja, tako da je kontinuirano merenje u vremenu, sa trendovima pada ili porasta nivoa markera sistemske infekcije, daleko informativnije. Nivo PSP značajno zavisi od GFR. Kod obolelih od ABI, PSP je solidan pokazatelj sistemske infekcije do težih i prologiranih stadijuma ABI. Kod obolelih od HBI, tumačenje vrednosti PSP je veoma spekulativno, te postoji potreba za definisanjem novihcut-off vrednosti za PSP kod ovih bolesnika. Kod oblelih pod tretmanom HD, pokazan je različit klirens PSP sa različitim dijaliznim membranama. Svakako, nivo PSP se po HD vraća na pređašnji nivo, koji je inače povišen