Za postavljanje dijagnoze sepse, najpouzdanije je određivanje PSP u kombinaciji sa drugim markerima sistemske infekcije. Pojedinačno merenje je često bez značaja, tako da je kontinuirano merenje u vremenu, sa trendovima pada ili porasta nivoa markera sistemske infekcije, daleko informativnije. Nivo PSP značajno zavisi od GFR. Kod obolelih od ABI, PSP je solidan pokazatelj sistemske infekcije do težih i prologiranih stadijuma ABI. Kod obolelih od HBI, tumačenje vrednosti PSP je veoma spekulativno, te postoji potreba za definisanjem novihcut-off vrednosti za PSP kod ovih bolesnika. Kod oblelih pod tretmanom HD, pokazan je različit klirens PSP sa različitim dijaliznim membranama. Svakako, nivo PSP se po HD vraća na pređašnji nivo, koji je inače povišen.

Za postavljanje dijagnoze sepse, najpouzdanije je određivanje PSP u kombinaciji sa drugim markerima sistemske infekcije. Pojedinačno merenje je često bez značaja, tako da je kontinuirano merenje u vremenu, sa trendovima pada ili porasta nivoa markera sistemske infekcije, daleko informativnije. Nivo PSP značajno zavisi od GFR. Kod obolelih od ABI, PSP je solidan pokazatelj sistemske infekcije do težih i prologiranih stadijuma ABI. Kod obolelih od HBI, tumačenje vrednosti PSP je veoma spekulativno, te postoji potreba za definisanjem novihcut-off vrednosti za PSP kod ovih bolesnika. Kod oblelih pod tretmanom HD, pokazan je različit klirens PSP sa različitim dijaliznim membranama. Svakako, nivo PSP se po HD vraća na pređašnji nivo, koji je inače povišen.

Za postavljanje dijagnoze sepse, najpouzdanije je određivanje PSP u kombinaciji sa drugim markerima sistemske infekcije. Pojedinačno merenje je često bez značaja, tako da je kontinuirano merenje u vremenu, sa trendovima pada ili porasta nivoa markera sistemske infekcije, daleko informativnije. Nivo PSP značajno zavisi od GFR. Kod obolelih od ABI, PSP je solidan pokazatelj sistemske infekcije do težih i prologiranih stadijuma ABI. Kod obolelih od HBI, tumačenje vrednosti PSP je veoma spekulativno, te postoji potreba za definisanjem novihcut-off vrednosti za PSP kod ovih bolesnika. Kod oblelih pod tretmanom HD, pokazan je različit klirens PSP sa različitim dijaliznim membranama. Svakako, nivo PSP se po HD vraća na pređašnji nivo, koji je inače povišen.

Za postavljanje dijagnoze sepse, najpouzdanije je određivanje PSP u kombinaciji sa drugim markerima sistemske infekcije. Pojedinačno merenje je često bez značaja, tako da je kontinuirano merenje u vremenu, sa trendovima pada ili porasta nivoa markera sistemske infekcije, daleko informativnije. Nivo PSP značajno zavisi od GFR. Kod obolelih od ABI, PSP je solidan pokazatelj sistemske infekcije do težih i prologiranih stadijuma ABI. Kod obolelih od HBI, tumačenje vrednosti PSP je veoma spekulativno, te postoji potreba za definisanjem novihcut-off vrednosti za PSP kod ovih bolesnika. Kod oblelih pod tretmanom HD, pokazan je različit klirens PSP sa različitim dijaliznim membranama. Svakako, nivo PSP se po HD vraća na pređašnji nivo, koji je inače povišen

Immunoglobulin A deficiency (IgAD) is the most common form of primary immunodeficiency.

IgAD is characterized by apscence or very low level of serum IgA (<0.7 mg/dL) and normal serum ranges of IgG and IgM. Pathogenesis of IgAD and its molecular and genetic basis is important, knowing that this immunodeficiency is related with epithelial malignancies such as respiratory and gastrointestinal tumors. Aim of this study was to investigate IgAD in patients with gastrointestinal malignancies, as well as to determine potential relation between IgAD and certan type of tumor. The research included 60 patients with confirmed gastrointestinal tumors of various types. For every patient qualitatively were tested levels of serum IgA and anti IgA atibodies, using ID microgel cards (Particle Gel Immuno Assay methods). Levels of serum IgA were also quantitavely tested in reference laboratory. Using Particle Gel Immunoassay method, there was no evidence for decrease of serum IgA or presence of anti-IgA antibodies in our group of patinets. This result was confirmed with quantitative laboratory investigation. This study shows no significant relation between IgAD and gastrointestinal tumors, which is in accordance with actual litarture.

There have only been registered sporadic cases of carcinoma in these patients, which implies that the research should include a larger number of patients.

Also, more detail cognition of molecular and genetic mechanism of IgAD would help in understanding oncogenic effect of this immunodeficiency.

Dobrovoljno davalaštvo (DDK) je jedini način za obezbeđivanje kontinuirane zalihe ovog jedinstvenog leka. Stoga je neophodno motivisati i informisati stanovištvo o pozitivnim efektima donatorstva krvi, a u cilju da se regrutuju novi i zadržavanja postojećih DDK. Cilj ovog rada bio je ispitivanje načina informisanosti, motiva i prepreka za dobrovoljno davanje krvi, kao i razloga za ponovno davalaštvo. Ispitivanje je obuhvatilo 65 DDK koji su popunjavali upitnik u Službi za transfuziju krvi KBC Zemun- Beograd. Pitanja su se odnosila na strukturne podatke (pol, starosna dob, obrazovanje), znanje i informisanost o davalaštvu, kao i na motaviciju i prepreke u vezi budućeg dobrovoljnog davanja krvi. Statistička obrada je obuhvatila standardne metode deskriptivne statistike kao i grafičke prikaze. Dobijeni rezultati su pokazali da je većina ispitanika za dobrovoljno davanje krvi saznalo od porodice i prijatelja (40.6%). Namensko davanje krvi je u većini slučajeva (33.8%) bio prvi kontakt sa davalaštvom. Čak 66.5% DDK se tokom procedure davanja krvi oseća odlično, međutim 7.7% kao prepreku u davanju krvi bira ubod igle. Njih 73.9% se odlučilo da će nastaviti redovno da daruje krv, a kao glavni razlog su uglavnom navodili altruizam (33.8%). Među onima koji bi krv darovali možda povremeno (26.1%), glavni motiv je bio slučaj da krv zatreba nekome iz bliskog okruženja (12.3%). Na osnovnu ispitivanja, može se reći da je u našoj lokalnoj zajednici dobrovoljno davalaštvo krvi zasnovano na altruizmu. Ipak, u cilju okupljanja većeg broja potencijalnih DDK i zarad zadržavanja postojećih, neophodna je stalna motivacija i promocija davalaštva kao jedinstvne karike zdravstvenog sistema u koje je uključeno celokupno stanovništvo.

Direct antiglobulin test (Coombs test) is used for the detection of antibodies or complement components on the red cell membrane. The result of a positive DAT in voluntary blood donors is extremely rare. The aim of our case studies was to demonstrate that the positive DAT in voluntary blood donors can be the cause of disturbances during the performance of compatibility test (crossmatch), in patients with multiple erythrocyte alloantibodies. For performing DAT we used polyspecific and monospecific AHG reagents anti-IgG, anti-C3d (Seraclone®) for the method in a test tube, and the ID Liss/Coombs card anti-IgG + C3d (Diamed®) for the gel method. During the performance of the compatibility testing, for the haematological patient who has the anti-K and antiE irregular antibodies in the serum, with phenotype blood unit, the positive result was obtained at room temperature and in the indirect antiglobulin test. In further examination, the donor red cells were tested in the direct antiglobulin test. In a test tube with poliyspecific AHG reagent test result was positive, and in the LISS/Coombs gel method test result was negative. Because of discrepancies in testing, DAT was performed with monospecific AHG reagents. Only with anti-C3d monospecific AHG reagent in tube there was a positive result with donor erythrocyte. Voluntary blood donor was a man, 61 years old, who was suffering from hypertension, treated by ACE inhibitor medication. The results of blood counts and biochemistry did not indicate existence of haemolytic process. Aetiology and consequences of positive DAT in the healthy population are not yet sufficiently investigated. This requires extensive and detailed research. Accordingly, the disturbances in the selection of blood units for the recipient should be kept in mind the existence of this phenomenon.

Pediatric population, particularly in neonatal age, because of their physiological characteristics (propensity to infection, anaemia and hypovolemia) are often candidates for supportive therapy with labile blood components and blood derivate. Good clinical assessment and laboratory testing are essential in identifying the primary disorder, in order to implement the optimal blood product, with an appropriate manner and in sufficient doses. New technological procedures in the preparation and processing of blood components, adherence to the principles of good manufacturing and laboratory practices, as well as permanent quality control of labile blood components, make transfusion with blood products safe and more efficient. In pediatric practice are now available the products obtained from whole blood units, which are concentrates of red cells, platelets, fresh frozen plasma and cryoprecipitate. All doses are adjusted to the body mass of the patients (small volume doses). According to our results, the most common reason for transfusion care for pediatric patients was anaemia. In spite the reason of hospitalisation (different diagnoses), during diagnostic procedures the diagnosis of anaemia was established. This condition required the supportive therapy with small volume concentrated erythrocytes. To avoid giving unnecessary blood products, it is necessary to comply with recommendations by national guidelines for the application of labile blood components. Multi-disciplinary approach should provide right time diagnosis of disorders and conditions with right time transfusion care. Because of that, treatment of paediatric patients was efficient and safe.

Cilj našeg istraživanja je bio da utvrdimo u kom procentu je D weak antigen prisutan kod primaoca i trudnica u našoj ustanovi, kao i koji Rh fenotip dominira kod tako tipiziranih eritrocita. Za određivanje RhD antigena koristili smo dve različite serije monoklonskih antiD test reagenasa. Uzorci koji su u Indirektnom antiglobulinskom testu bili pozitivni označeni su fenotipom D weak. Dalje ispitivanje fenotipa D weak je sprovedeno sa dva monoklonska IgM anti-D test reagensa različitih proizvođača. Ispitivanim eritrocitima označenim kao D weak određen je i Rh fenotip korišćenjem monoklonskih test seruma anti-C, anti-c, anti-E i anti-e. U toku 2009. godine 11779 uzoraka bolesnika i trudnica je rutinski tipizirano na prisutnost RhD antigena. Nakon izvođenja Indirektnog antiglobulinskog testa 42 uzorka su određena kao D weak fenotip (0,35%). Dominantni Rh fenotipi kod D weak pozitivnih eritrocita su bili CcDw ee (78,5%) i CCDw ee (16,6%). Aglutinacije sa dva IgM anti-D test reagensa u pokazivale različit intezitet i stepen aglutinacije. Eritrociti 14 uzoraka (33,3%) su pokazali odsustvo aglutinacije (negativan rezultat) sa oba reagensa. Samo eritrociti 6 uzoraka (14,2%) su imale skor aglutinacije od +3 do +4. Našim ispitivanjem smo ustanovili da je procenat pojavljivanja fenotipa D weak u saglasnosti sa podacima objavljenim u literaturi. Pravilnim odabirom anti-D test seruma, kao i poštovanjem savremenih preporuka za testiranje RhD antigena moguće je serološkim testiranjem odrediti slabiju varijantu D antigena. Jedini pozudani testovi koji omogućavaju razrešavanje antigen D diskrepance su molekularni testovi, koji na žalost u našoj zemlji još uvek nisu implementirani.