Maligni astrocitomi su najčešći primarni tumori mozga kod odraslih i čine 2% od ukupnog broja malignih tumora. Glioblastom multiforme (GBM ) je visoko specifičan za stariju populaciju dok je kod mlađih od 14 godina izuzetno redak. GBM je malo zastupljeniji kod muškog pola nego kod ženskog u odnosu 1,6. Ovom retrospektivnom studijom obuhvaćeno je 183 pacijenata sa dijagnozom tumora mozga, operativno lečenih na odeljenju neurohirurgije KBC Zemun. U grupi mikstnih glioma postoji veća učestalost u odnosu na ostale tumore, kao i veća zastupljenost kod muškog pola 57 (60,6%), u odnosu na žensku populaciju 37 (39,4%). U odnosu na histološki tip analizirani su slučajevi koji su operisani i reoperisani (dijagnoza potvrđena PH nalazom). Od ukupno 175 operisanih i reoperisanih 40 (23%) su astrocitomi, 35 (20%) oligodendrogliomi, 94 (53,3%) multiformni glioblastomi (mikstni gliomi), i 6 (3,3%) ependimomi. Tipična lokalizacija astrocitoma i multiformnih glioblastoma je unutar temporalnog lobusa. Oligodendrogliomi su najčešće bili smešteni u prednjoj trećini velikog mozga, sa upadljivo najčešćim zahvatanjem frontalnih regiona.

Cilj ove studije je procena rezultata lečenja pacijenata sa intermedijarnim i lošim rizikom po kriterijumima “International Germ Cell Cancer Collaborative Group” (IGCCCG) metastatskih neseminomskih tumora testisa (NSTT) pomoću hemioterapije i retroperitonealne limfadenektomije (RPLA). U periodu od 1982do 2005, 82 pacijenta sa metastatskim NSTT, klasificiranih kao intermedijarna (65) i loša (17) rizična grupa po IGCCCG kriterijumima, su imali posthemioterapijsku (PH)-RPLA za srednje praćenje od 95meseci. Srednji dijametar RP rezidualne mase (RM) je iznosio 3.0 cm, 15 (18.3%) pacijenata je imalo povišene vrednosti tumorskih markera u serumu (TMS) pre PH-RPLA. Dvadeset i sedam (32.9%) pacijenata je iziskivalo administraciju hemioterapije druge linije, a kod 75 (91.5%) RP RM je kompletno resecirana. Retroperitonealna histološka analiza je pokazala prisustvo fibroze kod 20 (26%), teratoma kod 36 (42%) i vitalnog karcinoma kod 26 (32%), sa preživljavanjem u 76%, 80% i 38%, respektivno. Pacijenti podvrgnuti drugoj hemioterapijskoj liniji su imali signifikantno veću učestalost vitalnog karcinoma na PHRPLA (49% prema 24%)(P<0.001). Pacijenti sa lošim rizikom NSTT nisu imali signifikantno veću verovatnoću progresije (47% prema 55%)(P=0.5) i gori ishod (53% prema 69%)(P=0.2) nego sa intermedijarnim rizikom. Analiza pacijenata koji su primali hemioterapiju prve linije pokazuje signifikantno veću verovatnoću slobode progresije (VSP) (66% prema 41%) i bolje preživljavanje (74% prema 48%)(P<0.01) posle PH-RPLA nego oni koji su primili hemioterapiju druge linije. Konstatovano je bolje preživljavanje kod pacijenata sa prvom prema drugoj liniji hemioterapije pre PH-RPLA u pogledu nalaza na RP histologiji kod fibroze (94% prema 20%), teratoma (88% prema55%) i vitalnog karcinoma (54% prema 23%)(P<0.001). Ukupno, 5-godišnja VSP i preživljavanja su iznosili 57%(95% IP, 50%-62%) i 69%(95% IP, 61%-77%). Multivarijantna analiza je pokazala da nepotpuna resekcija (P<0.001), veličina PH RM (P=0.01) i nalaz teratoma i vitalnog karcinoma (p<0.01) na PH-RPLA predstavljaju nezavisne prediktivne faktore za recidiv bolesti. Pacijenti sa uznapredovalim NSTT imaju dug vremenski interval do progresije kada se hemioterapija kombinuje sa resekcijom RM. Naši nalazi ukazuju da odgovor tumora na hemioterapiju u kombinaciji sa kompletnom resekcijom svih RM, predstavlja garanci

Cilj istraživanja je da se ispitaju neke karakteristike seksualnog ponašanja studenata (seksualna iskustva, upražnjavanje seksualnih odnosa, broj partnera, upotreba kondoma) i da se utvrde razlike u znanju, seksualnom ponašanju i percepciji rizika za oboljevanje od polnih bolesti. Studija preseka sprovedena je u populaciji studenata Visoke zdravstvene škole strukovnih studija u Beogradu. Ispitivani uzorak činilo je 246 studenata. Korišćen je anketni upitnik preuzet iz projekta „Zdravstveno stanje, zdravstvene potrebe i korišćenje zdravstvene zaštite stanovništva Srbije” iz 2000. godine koji je dizajniran od strane SZO. Upitnik je anonimno popunjavan. Za statističku obradu podataka korišćene su metode deskriptivne i eksplorativne analize, metode ukrštenih tabela uz primenu Pirsonovog χ2 testa. Analiza je urađena u softverskom paketu SPSS 13.0. Rezultati su prikazani tabelarno. Rezultati našeg istraživanja ukazuju da studenti odlično poznaju prenos HIV infekcije seksualnim putem, dok u nešto manjem procentu poznaju verikalnu transmisiju HIV infekcije. Dosledna upotreba kondoma nađena je kod polovine muških ispitanika i 2/5 ženskih ispitanika, dok po 1/5 ispitanika oba pola nikad ne koristi kondom. Nedosledna upotreba kondoma je glavni obrazac ponašanja u studentskoj populaciji. Ako pod bezbednim seksualnim odnosom podrazumevamo seksualni odnos uz upotrebu kondoma pri svakom seksualnom odnosu, sa jednom partnerom i ne upuštanje u seksualne odnose sa nepoznatim osobama, doći ćemo do zaključka da takav odnos upražnjava samo 1/3 naših studenata, a da se 2/3 rizično ponaša jer navode da nikad (17,8%), odnosno ponekad (43,5%) koriste kondom.

Poznat je uticaj aeropolutanata na pogoršanje astme kod dece. Cilj ovog rada je da se prikaže kako tipični aeropolutanti (čađ, TSP, NO2, SO2, NH3 i benzen) utiču na egzarcerbaciju akutnog napada astme. Praćeni su dnevni podaci koncentracija aeropolutanata i dnevni broj dece sa akutnim napadom astme za januar, februar, oktobar, novembar i decembar u 2009. i 2010. godine.Ostale mesece nismo uključili zbog povišenih koncentracija polena. Za navedeni period se za 117 dana prekoračenja GVI (granična vrednost imisije) aeropolutanata obratilo lekaru zbog akutnog napada astme 2675 dece ili dnevno 23, a za 185 dana bez prekoračenja GVI lekaru se obratilo 2839 dece ili dnevno 15. Ova razlika je visoko statistički značajna sto je potvrđeno χ2 testom i testom korelacije. Aeropolutanti kumulativno su značajno povezani sa egzarcebacijom akutnog napada astme kod dece, a samim tim i dovode do njenog pogoršanja.

The case of concomitant occurrence of schwannoma of the ethmoid sinus and meningothelial hyperplasia in female patient without neurofibromatosis-2 is presented. The components of Schwannoma tissue and meningothelial hyperplasia cells islets were confirmed by histopathological and immunohistochemical examinations. Transitional zones of these two different tissues macroscopically as well as microscopically were not observed. Histological and immunohistochemical findings and possible pathogenesis of this uncommon tumor combination is discussed.