Sredovečni muškarac često ima simptome donjih partija urotrakta (SDPU) kao posledice benignog uvećanja prostate (BUP). Korelacija između metaboličkog sindroma (MS) i SDPU ostaje predmet debate. Ova studija ima za cilj da ispita uticaj MS na SDPU kod sredovečnih muškaraca imali opšti lekarski pregled. Svi pacijenti su podeljeni u 2 grupe u zavisnosti od prisustva 3 ili više faktora rizika uključujući povišen krvni pritisak, obim struka, glikemiju,HDL holesterol i trigliceride. Volumen prostate (VP), određen pomoću transrektalnog ultrazvuka, i nivo prostata specifičnog antigena (PSA) su upotrebljeni za podgrupnu analizu, uključujući odredjivanje ukupnog Internacionalnog Prostata Simptom Skora (IPSS), sa iritativnim i opstruktivnim skorom, kao i ocenu kvaliteta života. Tri stotine pedeset četiri muškarca, srednje starosti 55.6 ± 9.71 godina, su uključeni u studiju. U zavisnosti od navedenih kriterijuma za MS, 108 (30.5%) je imalo MS i predstavljalo je studijsku grupu, dok je 246 (69.5%) MS-negativnih muškaraca formiralo kontrolnu grupu. Antropometrijski indeksi, metabolički parametri i učestalost arterijskie hipertenzije su bili veći kod grupe sa MS u odnosu na grupu bez MS (p<0.0001). Grupa sa MS (7.89 ± 6.63 prema 6.85 ± 6.52) je imala manju srednju vrednost ukupnog IPSS, manju slabost mlaza urina pri mokrenju (1.24 ± 1.60 prema 0.95 ± 1.50, p= 0.021) i manji stepen IPSS gradiranja (p=0.014). Kod većeg VP (> 30 mL), ukupni IPSS, iritativni i opstruktivni skor, urgentni pozivi na mokrenje i nepotpuno pražnjenje bešike su bili manje izraženi kod grupe sa MS (p<0.05). U grupi sa višim prostata specifičnim antigenom (PSA) (> 0.93 ng/ mL), muškarac sa MS je imao značajno niži IPSS, opstruktivni skor, nepotpuno pražnjenje mokraćne bešike i slab mlaz. Negativna povezanost izmedju iritativnih i opstruktivnih smetnji, intenzitet SDPU i MS postaje naročito izražena sa povećanjem broja faktora rizika MS (p<0.0001). Odnos šanse (OŠ) za umeren i izražen SDPU je bio signifikantno manji kod muškaraca sa 3 (OŠ 0.61; 95% interval poverenja (IP) 0.40-0.94) ili 5 (OŠ 0.32; 95% IP 0.11-0.95) faktora rizika. Muškarci u grupi sa MS imaju manju verovatnoću da imaju umeren do žestok skor SDPU (OŠ 0.58; 95% IP 0.41-0.83). Studija je pokazala da MS ima povoljan efekt na SDPU, uključujući iritativne i opstruktivne simptome kod zdravih sredovečnih muškaraca. Beneficirajući efekat je bio najizraženiji kod muškaraca sa uvećanom prostatom i/ili višim vrednostima PSA.

The three year study has objective to demonstrate the number of pediatric patients up to 15 years of age examined and treated in Department of dermatovenereology, and the distribution of the most common skin diseases of the childhood. During 2011.2012. and 2013. there has been 10210 pediatric patients examined , with their parents or guardians giving anamnestic data. Than skin, hair and nails has been inspected with bacteriological or mycological swabs examination. The total count of patients in three years has been 85371, out of it 10210 pediatric patients examined by dermatovenereologist (11,96%). The most common diseases found were verrucae vulgares (53%), dermatitis atopica (15%), acne (8%), mollusca contagiosa (8%), dermatitis allergica (7%), scabies (4%). Distribution of dermatopediatric diseases in our region corresponds to findings in europian countries, except higher count of scabies patients. Pediatric dermatology is very sensitive field of dermatology, that requires multidisciplinary tretament with pediatricians, allergologists, pulmologists, otorhynolaryngologists, psychologists.

During our perennial work with patients with systemic sclerosis we noticed that after the therapy of hyperbaric oxygenation (HBOt) they were able to their mouths open more easily. This treatment effect became visible when we started treating our patients with physical therapy. In order to find out whether this was patients’ subjective impression or an objective increase, we decided to keep the track of changes in mouth circumference before and after combined therapy of hyperbaric oxygenation and physical therapy. We treated the patients with ten HBO treatments at 2.0 ATA. Physical therapy lasted for ten days. First, the patients went to phototherapy with infrared rays (Solux lamp) for 15 minutes, at 40 cm intervals, perpendicularly, and then they went to kinesitherapy for mimic musculature in front of a mirror. Measurements before and after the therapy have shown a statistically significant difference and proved that the combination of HBO therapy and physical therapy has its place in treating these patients.

Cilj ovog prikaza slučaja je da na osnovu analizirane kliničke slike i raspoloživog ciklusa lečenja istakne značaj patološkog entiteta sekundarne cervikalne mijelopatije kao posledica degenerativnih spondilotičnih promena na cervikalnim pršljenovima. Ujedno, cilj je bio da se istakne značaj hirurškog tretmana, kao metoda prvog izbora u procesu uspešnog lečenja. Mi smo analizirali sveobuhvatne podatke iz medicinske dokumentacije, rezultate neuroloških kliničkih i dijagnostičkih ispitivanja:, evocirane potencijale, rezultate lumbalne punkcije, imuno - serološke nalaze i rezultate magnetne rezonance. Pretstavljen je pacijent sa naglo nastalom i progresivno razvijenom kliničkom slikom kvadripareze, prvenstveno na donjim ekstremitetima. Sprovedenim kliničko dijagnostičkim ispitivanjem dobijeni su rezultati koji su ukazali na sekundarno nastalu cervikalnu mijelopatiju, na terenu degenerativnog procesa na cervikalnom regionu. Operativno lečenje je bio izbor i metoda lečenja koja se pokazala kao dobar izbor sa uspešnim ishodom. Krajnji ishod lečenja je bio upotpunjen adekvatnom fizikalnom rehabilitacijom. Ova prikaz slučaja predstavlja ilustraciju povoljnog ishoda hirurškog lečenja cervikalne mijelopatije na terenu degenerativnih spondilotičnih promena cervikalne kičme. To je metoda prvog izbora u poboljšavaju funkcionalnog statusa pacijenata i ujedno način da se zaustavi napredovanje patološkog procesa i neurološkog deficita pacijenata.

Rak dojke je najčešći maligni tumor i jedan od vodećih uzroka prevremene smrti žena u Republici Srbiji. Stope razboljevanja i umiranje od raka dojke su neprestano raste u poslednjih nekoliko decenija. U više od polovine slučajeva, rak dojke je otkrivena u poodmakloj fazi. U Republici Srbiji, neinvazivni rak dojke se nalazi samo u 1% slučajeva, a procenat bolesti lokalizovane samo u grudima je 37%. Uzimajući u obzir ove podatke, potrebno je upotrebiti sve dostupne metode snimanja i relevantne medicinske specijalnosti, a sve u cilju postavljanja dijagnoze raka dojke u ranoj fazi, jer je to jedini mogući način da se potpuno izleči ova teška bolest.