Tumor nije moguće apsolutno korektno definisati. Tumori se prepoznaju po jednom parametru, a to je abnormalni rast ćelija, tako da se one razlikuju od normalnih ćelija po tome što više ne reaguju na normalne mehanizme kontrole rasta. Tumori se karakterišu stalnom, patološkom i autonomnom proliferacijom ćelija. Po biološkim karakteristikama dele se u dve velike grupe: benigni i maligni tumori. Maligni tumori rastu brzo, vrše razaranje okolnog tkiva i ukoliko se na vreme ne otkriju i ne leče, dovode do smrti. Najveći broj karcinoma nastaje spontano, kao odgovor na nepoznati stimulus, ali za nekolicinu su odgovorni sledeći faktori: hemijski ili fizički karcinogeni agensi, virusi, nasledna predispozicija, hormonski poremećaji i dugotrajne hronične bolesti. Maligni tumori mogu da budu dobro, srednje ili loše diferentovani. Ukoliko su građeni od nediferentovanih ćelija, grupišu se u anaplastične tumore. Maligni tumori rastu brzo, uz infiltraciju, invaziju i destrukciju okolnog tkiva. Nemaju kapsulu, nisu jasno ograničeni i retko se odstranjuju u potpunosti. Pored metastaziranja, invazivnost je druga najvažnija karakteristika malignih tumora. Postoje tri osnovna pristupa lečenju malignih tumora: hirurška ekscizija, zračenje i hemioterapija, a uloga pojedinačnih pristupa zavisi od tipa i stadijuma razvoja tumora1 .

Medicinske sestre i tehničari koji rade sa pacijentima obolelim od malignih tumora vrše procenu stanja pacijenta, edukaciju, menadžment simptoma i negu pacijenta. Onkološki pacijent spada u grupu pacijenata kojima bi trebali pristupati samo kvalitetno edukovani medicinski radnici2,3.

U radu je analizirana uloga medicinske sestre i tehničara u pripremi citostatske terapije, kao i klinički problemi i intervencije sa kojima se susreću i obavljaju medicinske sestre i tehničari prilikom lečenja onkoloških pacijenata.